Wandelen met gebreken, sneeuwhappen & de balans

Vrijdag is het weer een heerlijk zonnige ochtend. Als ik opsta, zie ik dat Bente de kussens buiten al op de bank heeft gelegd. Dus ik maak m'n thee (stiekem pik ik een theezakje van Bente want die zijn veel lekker dan mijn eigen meegebrachte zakjes), pak een tijdschrift en installeer me buiten op de bank, waar ik de eerstvolgende twee uur alleen nog maar vanaf kom om een nieuwe beker thee te halen. Ook de hond en de kat komen er lekker bij zitten om van het zonnetje te genieten.

Iets later is Maarten ook wakker en na het gebruikelijke ontbijtje vertrekken we richting Fedje. Het is een mooi eilandje, met dezelfde mooie houten huisjes die we al eerder zagen en een veelzijdige natuur. We zijn de enige buitenlanders hier; er zijn verder alleen Noorse vakantiegangers. We besluiten een stuk te wandelen en kiezen een route die ongeveer twee à drie uur zou moeten duren.

Al snel blijkt echter dat Maarten en ik niet zulke getrainde hikers zijn als we zelf dachten. De wandeling is een behoorlijke klim. Ik heb er zelf even geen rekening mee gehouden dat het omhoog klimmen, je voeten steeds schuin neerzetten en een sprongetje hier en daar niet zo lekker gaat als je een kruisband mist in je linkerknie. En Maarten heeft er niet aan gedacht dat zijn wandelschoenen toch al wat jaartjes oud zijn; na een paar minuten laat de zool van zijn ene schoen los. Enfin: een zere knie, een los hoefijzer (zoals ik het grinnikend noem) en vier natte voeten (de route was hier en daar wat moerassig) verder, besluiten we om te keren en toch de kortere route te lopen. Dat blijkt een goed besluit. Ook deze route is qua klim best uitdagend, maar goed te doen. En terwijl we lopen genieten we van de prachtige natuur om ons heen.

Moe maar voldaan komen we aan het eind van de middag weer terug bij het huisje. Maarten gaat lijm kopen voor zijn hoefijzer en ik klets wat met Bente en maak ondertussen het eten klaar. Bente vertelt wat over het huisje, haar familie en haar verleden. Het is heel leuk om haar wat beter te leren kennen, dat vind ik ook de charme van zo'n Airbnb.

Na het eten lezen we nog wat en pakken we onze spullen in, want morgen vertrekken we al vroeg richting Trondheim. Voor we gaan slapen nemen we afscheid van Bente, die aangeeft dat ze waarschijnlijk nog slaapt als wij weg gaan.

De volgende ochtend gaat mijn wekker om half zeven en als ik de slaapkamerdeur open doe, rent de hond kwispelend de kamer binnen en springt bovenop Maarten. Die is daar niet zo blij mee, maar ik moet er stiekem wel om lachen. We douchen, ontbijten en pakken onze spullen. Op de tafel ligt nog een briefje van Bente en een zakje met flink wat van de theezakjes die ik zo lekker vond. Zo lief. Wij laten voor haar een fles wijn achter, geven de hond nog een knuffel en vertrekken dan richting Trondheim.

De reis daar naartoe is al een hele belevenis op zichzelf. De weg leidt door prachtige fjorden met dorpjes in de dalen en via haarspeldbochten omhoog de bergen in. Van 20 graden en zon gaan we naar 5 graden en sneeuw in minder dan een uur tijd. Ook rijden we door de langste autotunnel van de wereld, de Laardaltunnel van 24,5 km, waar ik dan weer niet zo gek op ben. Normaal val ik tijdens zo'n autorit af en toe even in slaap, maar nu is slapen echt zonde. Van een soort toendralandschap in de bergen komen we weer terecht in de nationale parken, zoals Oppdal wat ook een ski-oord is. Hier zitten ook veel Nederlanders. Uiteindelijk bereiken we Trondheim na tien uur rijden. We checken in in het hotel, wat een beetje spartaans oogt. Even opfrissen en daarna gaan we lekker eten bij de Mexicaan om de hoek, die goed aangeschreven staat op Tripadvisor. Het is inderdaad heerlijk, al doet het natuurlijk weer goed pijn in de portemonnee.

Dat alles hier zo duur is, maakt wel dat deze vakantie minder zorgenloos is dan anders, merken we. Ook is het een uitdaging om bepaalde rustmomenten in te bouwen; je kunt immers niet een dagje aan het strand gaan liggen oid. Vooral dat laatste vind ik zelf lastig, aangezien ik toch wat gevoelig ben en meer tijd nodig heb om alle indrukken te verwerken dan Maarten. We besluiten om het morgen daarom een beetje rustig aan te doen en niet de hele dag de stad in te gaan en dingen te bekijken. Ook maken we even de financiële balans op, schrikken ons dan natuurlijk een ongeluk, en besluiten onszelf daarom vanaf nu een vast budget per dag te geven. Dat geeft weer wat rust en overzicht. En tot slot besluiten we morgen wat langer uit te slapen. Haha, alsof ik dat kan.