Een romantische bergwandeling, bacalao en een boot

Inmiddels is het alweer woensdag 22 juli en zijn we alweer meer dan een week op vakantie. Omdat we al zo veel gezien hebben, voelt het alsof we veel langer weg zijn. We ontbijten vandaag in het zitje op onze kamer. We hebben beide niet zo best geslapen, aangezien het hier niet donker wordt 's nachts en de gordijnen nauwelijks verduisteren. Er wordt dus nauwelijks gepraat tijdens het ontbijt. Tsja, het is niet altijd alleen maar gezellig.

Het is wel een erg zonnige dag, dus dat stemt ons goed. We douchen ons en kleden ons aan en pakken daarna de tas in om de heuvel aan de overkant van ons huis te gaan bewandelen. Ik neem wel mijn jas mee en Maarten neemt zelfs zijn trui én zijn jas mee. Zo erg koud zal het nou ook niet worden, lijkt me, maar goed laat hem maar. Hij moet het zelf allemaal mee naar boven slepen. We halen nog wat broodjes en beleg bij de supermarkt zodat we boven kunnen picknicken.

De tocht naar boven is prachtig. Ik loop voorop, zodat ik het tempo aan kan geven en Maarten me naar eigen zeggen kan opvangen als ik val (haha). Het eerste stuk is vrij makkelijk, daarna wordt het toch weer een steile klim. We houden even drinkpauze en lopen dan weer verder. Ondertussen genieten we van het prachtige uitzicht. We bereiken de eerste top en lopen dan door naar de, nog hogere, tweede top. Het paadje wordt echter steeds smaller en de afgronden lopen steeds steiler naar beneden. Maarten begint toch wat last te krijgen van zijn hoogtevrees en ik vind het zelf ook wat gevaarlijk worden. We besluiten daarom om niet verder te lopen naar boven, maar lopen iets terug naar een grote rots om daar onze broodjes op te eten.

Maarten maakt eerst een broodje voor mij. Vervolgens haalt hij echter iets anders uit de zak van zijn jas. 'Ik heb een cadeautje voor je' zegt hij en als ik het zie raak ik zo'n beetje in shock. Ik maak het vierkante pakketje open. Ondertussen gaat er nog door mijn gedachten dat het ook best gewoon een kettinkje kan zijn of zoiets (leuk hoe je eigen gedachten je op zo'n moment voor de gek houden). Maar het is een ring en Maarten vraagt of ik met hem wil trouwen. Ik zeg natuurlijk ja en, zoals het een behoorlijk sprookjesmoment betaamt, springen de tranen in mijn ogen en vliegen we elkaar in de armen.

De rest van de dag is mijn glimlach niet meer van mijn gezicht af te slaan. We zitten op een roze wolk en komen er niet meer vanaf. Eenmaal thuis lichten we snel de familie in, wat ons ook een berg spanning bezorgt. Iedereen reageert heel blij en we hadden niet anders verwacht. Omdat het echt prachtig weer is, kleden we ons om en gaan we naar een van de prachtige witte zandstrandjes die de Lofoten rijk zijn. Daar maken we foto's, baden we met onze voeten door het water (koud! Niet te doen) en liggen we de rest van de middag te lezen en te zonnebaden op onze handdoeken.

Aan het eind van de dag drinken we een glas wijn bij het eetcafé om de hoek van ons huis. Het is nog steeds heerlijk warm in de zon. We maken plannen om uit eten te gaan, want we hebben natuurlijk iets te vieren! Dit eetcafé is echter het enige op loopafstand, maar heeft geen bediening en het eten is simpel. Ergens naartoe rijden is echter ook geen optie: je mag hier niet rijden met alcohol op en doe je dat wel, dan krijg je een héél hoge boete. Moesten we maar eens niet doen. We besluiten dus toch maar te blijven waar we al zaten en genieten van mosselen en bacalao (wat zoiets is als kabeljauw met aardappels in tomatensaus). En we nemen nog een glas wijn à acht euro de neus. Doei! 's Avonds besluiten we ook onze beste vrienden op de hoogte te stellen van onze verloving en iedereen reageert even enthousiast. Echt ontzettend leuk.

De volgende dag zijn we alweer redelijk vroeg uit de veren, omdat we mee zouden gaan met een vissersboot om 10:00 uur. Daar aangekomen blijkt die echter pas 's middags te gaan vanwege het slechte weer. We rijden daarom naar het toeristeninformatiecentrum (leuk woord voor galgje) en besluiten daar voor de middag een ander tripje te boeken.

We gaan naar Henningsvaer, waar we met een speedboat (met van die rubberen zijkanten) op zoek gaan naar zeearenden en zeehonden. We krijgen een enorm pak aan, wat een 'floating suit' blijkt te zijn. Ik vind het nu al leuk en voel me net een Michelinmannetje. De excursie is wat mij betreft nu al geslaagd. We gaan de boot op en varen met een gigantische snelheid richting de hoge rotsen waar de zeearenden hun territorium hebben. Ze worden gelokt met verse vis en er komt er eentje daadwerkelijk uit zijn nest naar beneden. Heel mooi om te zien. Als we verder varen zien we ook nog zeehonden die vlakbij een rots in zee zwemmen. Ondeugend steken ze hun koppies boven water. Leuk om zo dichtbij te zijn en de dieren in hun natuurlijke omgeving te zien. Na anderhalf uur keren we met een gigantische vaart terug naar Henningsvaer. Het was een superleuke trip!

Dan rijden we terug naar het huisje en nemen we een warme douche. We eten zelfgemaakte pasta met tonijn (het enige hier in Noorwegen dat goedkoper is dan in Nederland!), lezen nog wat en gaan dan moe maar voldaan ons bedje in.